John Thompson House

Jim Thompson was an American entrepreneur who re-popularised Thai silk by setting up the Thai Silk Company and exporting the fabric worldwide. It all started from his collaboration with some traditional Muslim silk weavers at the canal-side Ban Khrua. Eventually, he built his own house just opposite the canal. This house is one of the best examples of traditional Thai architecture. Traditional houses were built without nails and painted with the red-brown hue, They also often featured dramatic roofs covered with colourful tiles. Thompson collected art and antiques, many of which still adorn his now turned to the museum house.

In 1967 Thompson disappeared in Malaysia, and the mystery of it has never been solved.

Jim Thompson był amerykańskim przedsiębiorcą, który ponownie spopularyzował tajski jedwab, zakładając Thai Silk Company i eksportując tkaniny na cały świat. Wszystko zaczęło się od jego współpracy z tradycyjnymi muzułmańskimi tkaczami jedwabiu, posiadającymi swoje warsztaty w położonej nad kanałem dzielnicy Ban Khrua.  W końcu zbudował własny dom naprzeciwko Ban Krua, po drugiej stronie kanału. Ten dom jest jednym z najlepszych przykładów tradycyjnej architektury tajskiej. Tradycyjne domy budowano bez gwoździ i malowano na czerwono-brązowy odcień, często posiadały one także dramatyczne dachy pokrytymi kolorowymi dachówkami. Thompson kolekcjonował dzieła sztuki i antyki, z których wiele nadal zdobi jego teraz przekształcony w muzeum dom.

W 1967 Thompson zniknął w Malezji, a zagadka tego nigdy nie została rozwiązana.

The museum comprises six teak buildings that were transported to Bangkok from Ayutthaya and other places and reassembled here, in the lush tropical garden.

There is also a small restaurant and a shop.

Muzeum składa się z sześciu budynków z drewna tekowego, które zostały przetransportowane do Bangkoku z Ayutthaya i innych miejsc i ponownie zmontowane tutaj, w bujnym tropikalnym ogrodzie. Jest tu także też mała restauracja i sklep.

From here we pass the canal to the Baan Khrua to see the old family-run silk workshops (only two workshops remain still active nowadays). We can see an older lady at looms, trying to keep alive the traditional craft.

Z muzeum przechodzimy nad kanałem do Baan Khrua, aby zobaczyć stare rodzinne warsztaty jedwabiu (aktualnie czynne są tylko dwa warsztaty). Przy krosnach widzimy starszą panią, która stara się podtrzymać tradycyjne rzemiosło.

Erawan Shrine

After substantial breakfast, we are ready to start exploring Bangkok again. First, we visit the Erawan shrine. It is situated near a busy and chaotic junction of streets but remains surprisingly peaceful. Colours, sounds of music, and the rich aroma of incense envelope us as we enter the square where the open-air shrine is located. It is one of the busiest temples in Bangkok, and it is dedicated to Brahma, the Hindu god of creation, depicted with four heads.  Supplicants buy flower garlands and other offerings (sugar cane, coconuts, bananas, candles) to ask for favours or give thanks. They also often pay the on-site dance troupe to perform in their name.

Po obfitym śniadaniu jesteśmy gotowi do ponownego zwiedzania Bangkoku. Najpierw odwiedzamy sanktuarium Erawan. Znajduje się ono w pobliżu skrzyżowania bardzo ruchliwych ulic, a więc totalnego chaosu, ale atmosfera, mimo dużej ilości osób, które się tu przewijają jest bardzo spokojna. Kolory, dźwięki muzyki i bogaty aromat kadzideł otaczają nas, gdy wchodzimy na plac, na którym znajduje się kapliczka pod gołym niebem. Erawan to jedna z najbardziej ruchliwych świątyń w Bangkoku i jest poświęcona Brahmie, hinduskiemu bogu stworzenia, przedstawianemu z czterema głowami. Suplikanci kupują girlandy z kwiatów i inne dary (trzcinę cukrową, kokosy, banany, świece), aby prosić o przysługi lub dziękować. Często płacą też na miejscu trupie tanecznej, aby wystąpiła składając bogu dzięki w ich imieniu.

From here we walk to the Skytrain station – Bangkok’s elevated train service, to finally get to the Jim Thompson’s House Museum. We are in the commercial centre of downtown, in Pathumwan, packed with huge shopping malls and bustling with people, but SkyTrain makes it easy to avoid the congestion. After getting off, we follow the XIX-century khlong (the man-made canal) and soon we are at the entrance of Jim Thompson’s dwelling.

Stąd idziemy złapać SkyTrain, pociąg jeżdżący po wysokiej estakadzie, by w końcu dotrzeć do Muzeum Domu Jima Thompsona. Jesteśmy w handlowym centrum śródmieścia, w Pathumwan, pełnym ogromnych centrów handlowych i setek tysięcy ludzi, ale SkyTrain to sposób na uniknięcie korków. Po wyjściu z pociągu podążamy wzdłuż XIX-wiecznego khlong (sztucznego kanału) i wkrótce jesteśmy przy wejściu do domu Jima Thompsona.

The Golden Mount

Before we can see the Golden Mount temple (Phu Thao Kong), we can hear it. It is due to hundreds of bells singing in the wind. We look up at the golden spire of the chedi glistening in the sun. This is where we need to climb.

Zanim zobaczymy świątynię znana jako Golden Mount (Phu Thao Kong), możemy ją usłyszeć. Dzieje się tak za sprawą setek dzwonków śpiewających na wietrze. Patrzymy w górę, za głosem dzwonków i widzimy złotą iglicę chedi, błyszczącą w słońcu. To tam musimy się teraz wspiąć. 

The mount was made from the earth dug out during creation of the Bangkok canal (klorng) and piled up to build a big tall stupa. However, as the hill grew its own weight started to be problematic for the soft soil beneath. The project was thus abandoned. Later on, the trees were added to stop the erosion and smaller gilded chedi was built on the top of the hill. The concrete walls on the outside of the Golden Mount were added in the 1940s.

Kopiec, na którym wznosi się świątynia został usypany z ziemi wykopanej podczas tworzenia kanałów w Bangkoku (klorng) a na jego szczycie miała być zbudowana wysoka stupa. Jednak w miarę jak wzgórze rosło, jego ciężar zaczął być problematyczny dla miękkiej gleby pod nim. Projekt został więc porzucony. Jakiś czas później dodano drzewa, aby powstrzymać erozję, a na szczycie wzgórza zbudowano mniejsze chedi z pozłacaną kopułą. Betonowe ściany na zewnątrz Golden Mount zostały dodane w latach 40. XX wieku.

After buying our tickets, we take a gentle climb in the shadows of trees and cooled by tiny droplets of steam coming from the rock gardens packed with lush exotic plants, (often bizarre) statues, streams and miniature waterfalls. There are 344 steps from the base of the mount to the terrace at the top snaking quite gently around the hill.

Po kupiniu biletów idziemy ścieżką łagodnie wspinającą się na kopiec, chronieni od słońca w cieniu drzew i w podmuchach pary wydobywającej się z ogrodów skalnych pełnych bujnych egzotycznych roślin, wszelkiego rodzaju statuetek, strumyków i miniaturowych wodospadów. Od początku drogi do tarasu na szczycie prowadzą 344 stopnie wijące się dość łagodnie wokół wzgórza.

There is a great 360-degress view on Bangkok from the chedi. We stayed up on the top for a little while enjoying the breeze, the cacophony of bells and the very pleasant view. Then we walked around inside the temple to hide for a bit longer from the relentless sun and to admire all the details.

Z chedi roztacza się wspaniały panoramiczny widok na Bangkok. Pokręciliśmy się przez chwilę na samej górze, zanurzeni w kakofonii dźwięków setek dzwonków, korzystając z chłodnego zefirku i ciesząc oczy przyjemnym widokiem na miasto. A potem na spokojnie obeszliśmy wnętrze świątyni, chowając się na chwilę przed palącym słońcem i podziwiając wszystkie detale.

After descending (there is a different flight of stairs leading down) we first get to the sanctuary of vultures. Wat Saket below the Golden Munt, the oldest temple of Bangkok, was used as the Old City’s crematorium during 19th-century epidemics (cholera). If the families of the deceased were too poor to pay for the ceremony, their bodies were left for vultures to feed upon. Even if they could pay, there were so many bodies they could not all be cremated on time. There is a memorial depicting this gore story here.

Po zejściu ze wzgórza (w dół prowadzi inny ciąg schodów niż do góry) najpierw trafiamy do sanktuarium sępów. Wat Saket, najstarsza świątynia Bangkoku, położona u stóp Golden Mount, była używana także jako krematorium podczas XIX-wiecznych epidemii cholery. Jeśli rodziny zmarłych były zbyt biedne, aby zapłacić za ceremonię, ich ciała pozostawiano do żerowania sępom. Nawet gdy krewni mogli zapłacić, czasami było tak wiele ciał, że nie wszystkie mogły zostać skremowane na czas. W sanktuarium znajduje się  wystawa przedstawiająca tą krwawą historię.

We descend somewhat more and find the shrine with Luang Por To, large iron gilded meditating Buddha statue. The nearby trees are covered with golden leaves with prayers and wishes.

Schodzimy jeszcze niżej i znajdujemy sanktuarium z Luang Por To, dużym pozłacanym posągiem medytującego Buddy odlanym z żelaza. Pobliskie drzewa pokryte są złotymi liśćmi z modlitwami i życzeniami.

We also visit a nearby cave belonging to the Bamiyan Museum that contains figures of Buddha, including a giant one.

Odwiedzamy jeszcze pobliską grotę należącą do Muzeum Bamiyan, gdzie znajdują się postacie Buddy, w tym jedna gigantycznych rozmiarów.

Finally, we go to the Wat Saket itself. It is a bit on the side and could be missed easily. The ordination hall is open and we can have a glimpse at the large seated Buddha. And this is the last thing to be seen today. Now it is time to take a ride to the hotel and refresh before dinner.

Na koniec udajemy się do samej świątyni Wat Saket, która jest położona trochę na uboczu. Sala święceń jest otwarta i możemy rzucić okiem na posąg wielkiego siedzącego Buddy. I to jest ostatnia rzecz, jaką mieliśmy dziś zobaczyć. Teraz czas złapać transport do hotelu i odświeżyć się przed kolacją.

Grand Palace IV: Grand Palace proper

The exit in the southwest corner of Wat Phra Kaew brings as to the grounds of the palace proper, a vast area of gardens and buildings that are still used for state receptions and official ceremonies. The Grand Palace was the King’s official residence from 1782 to 1946, Rama V being the last monarch to live here. 

Wyjście w południowo-zachodnim narożniku Wat Phra Kaew prowadzi nas na  terenu wlaściwego pałacu - rozległy obszar obejmujący ogrody i budynki, które nadal są wykorzystywane do ceremonii państwowych oraz podczas przyjmowania ważnych wizyt. Wielki Pałac był oficjalną rezydencją króla od 1782 do 1946 roku, a Rama V był ostatnim monarchą, który tu mieszkał.

The Chakri Throne Hall (Chakri Maha Prasat), also known as the Grand Palace Throne Hall, was built in Neo-Classical style by the British architect in 1882. The roof was initially planned to be domed, but the royal court decided it must be Thai-styled. It used to be a site of elephant stables, and the bronze elephants were installed here as a reminder. 

Sala tronowa Chakri (Chakri Maha Prasat), znana również jako Sala Tronowa Wielkiego Pałacu, została zbudowana w stylu neoklasycystycznym przez brytyjskiego architekta w 1882 roku. Początkowo planowano, że dach będzie miał kopułę, ale sąd królewski zdecydował, że dach musi to być wstylu tajskim. Kiedyś w tym miejscu znajdowała się stajnia słoni, dla przypomnienia czego zainstalowano tu słonie z brązu. 

A soldier of the King’s Guards stands at the entrance of the Chakri Maha Prasat (on both sides) and every so often you can watch the change of guards. (See also video clip below)

Przy wejściu do Chakri Maha Prasat stoi żołnierz Gwardii Królewskiej (zresztą po obydwu stronach) i co jakiś czas można obserwować zmianę warty. (Patrz takźe materiał filmowy poniżej)

The Dusit Throne Hall is crowned with sumptuously decorated multi-tiered spire and represents the early Rattanakosin architecture. The roof is red, gold, and green, and each tier of it bears a typical chofa, a  slender bird’s head decoration, and several swan’s tails. When a member of the royal family dies, their body rests here until cremation day. 

Sala tronowa Dusit zwieńczona jest bogato zdobioną wielopoziomową iglicą i reprezentuje wczesną architekturę Rattanakosin. Dach jest czerwony, złoty i zielony, a każda jego kondygnacja nosi typową chofę, smukłą dekorację głowy ptaka i kilka łabędzich ogonów. Kiedy umiera członek rodziny królewskiej, jego ciało spoczywa tutaj do dnia kremacji.

And so, after good few hours of wondering, we leave The Grand palace to find a nice place for a late lunch. But first we need to drink, drink, drink…

I tak, po kilku dobrych godzinach, jesteśmy gotowi opuścić kompleks pałacowy i udać się na późny lunch, ale najpierw jeszcze pić, pić, pić…

Short video clip to sum it all up :)

I na podsumowanie, krótki material filmowy

Grand Palace part III: Wat Phra Kaew (the bot, and the rest of the complex)

The walls of the bot (the biggest and most sacred building in the temple) are sparkling with gilt and tinted glass, and - along the marble base - there are 112 golden garudas (birdmen) holding serpents – nagas. The exterior doors and windows of the bot are inlaid with beautiful mother of pearls designs. The staircase of the main entrance is guarded by Cambodian-style singhas (lions). The lower base of the bot is decorated with painted porcelain of flowers and birds on a light blue background (see the second picture). The roof is covered with blue, yellow and dark-orange glazed tiles.

Ściany bota (największej i najświętszej budowli świątyni) mienią się złoconym i przyciemnianym szkłem, a wzdłuż marmurowej podstawy znajduje się 112 złotych garudów (ptako-ludzi) trzymających węże - naga. Zewnętrzne drzwi i okna budynku są inkrustowane pięknymi wzorami z masy perłowej, zaś klatka schodowa głównego wejścia jest strzeżona przez singha (lwy) w kambodżańskim stylu. Dolna podstawa budynku jest ozdobiona malowaną porcelaną kwiatów i ptaków na jasnoniebieskim tle (zobacz drugie zdjęcie). Dach jest pokryty glazurą w kolorze niebieskim, żółtym i ciemno pomarańczowym

 Inside the bot, on the 9-m high pedestal, there is a small figure of Emerald Buddha (probably from XV century), carved from a block of jade (nor emerald!). The statue is 66 cm tall, including the base and 48,3 cm wide. There are three different costumes of the Emerald Buddha, one of each season; they are summer (big crown and jewellery), rainy season (gilded monastic robe), and winter (a golden shawl). The first two seasons costumes were made in the reign of King Rama I, and the last one for winter was completed in the reign of King Rama III; all are made of gold and jewellery. The ceremony of changing the costume of the Emerald Buddha takes place three times a year, at the beginning of the new season, and is presided by the King.

Wewnątrz głównego budynku, na 9-metrowym cokole, znajduje się niewielka figura Szmaragdowego Buddy (prawdopodobnie z XV wieku), wyrzeźbiona z bloku jadeitu (nie szmaragdu!). Figura ma 66 cm wysokości łącznie z podstawą i 48,3 cm szerokości. Istnieją trzy różne kostiumy Szmaragdowego Buddy, po jednym na każdy sezon; na lato (duża korona i biżuteria), porę deszczową (pozłacana szata klasztorna) i zimę (złoty szal). Stroje na pierwsze dwa sezony powstały za panowania króla Ramy I, a ostatni, na zimę, za panowania króla Ramy III; wszystkie wykonane są ze złota i biżuterii. Ceremonia zmiany stroju Szmaragdowego Buddy odbywa się trzy razy w roku na początku nowego sezonu, a przewodniczy jej król.

In front of the main bot, devotees constantly make offering to the Emerald Buddha

Przed głównym budynkiem świątyni wielbiciele nieustannie składają ofiary Szmaragdowemu Buddzie

The Bell Tower  (Ho Rakhang) is located to the south. It was initially built by Rama I but was completely rebuilt under Rama IV. The tower has an octagonal base, with four doors and protruding porticoes on each side. The bell is hung underneath a mondop-style spire. The entire structure is covered in coloured porcelain in floral and geometrical designs.

Dzwonnica (Ho Rakhang) znajduje się na południu kompleksu świątynnego. Początkowo została zbudowana przez Ramę I, ale była całkowicie przebudowana za Ramy IV. Wieża ma ośmioboczną podstawę, z czterema drzwiami i wystającymi portykami po każdej stronie. Dzwon jest zawieszony pod iglicą w stylu mondop. Całość pokryta jest kolorową porcelaną w kwiatowe i geometryczne wzory.

On the north of the temple area, Ho Phra Nak building was initially constructed by Rama I in the XVIII century as a temple for the Nak Buddha image from Ayutthaya. Rama III rebuilt it completely to house ashes of the minor royal family members. 

W północnej części obszaru świątyni budynek Ho Phra Nak został pierwotnie zbudowany przez Ramę I w XVIII wieku jako świątynia dla obrazu Nak Buddy z Ayutthaya. Rama III całkowicie go jednak przebudował, aby pomieścić prochy pomniejszych członków rodziny królewskiej.

The Nak  Buddha image was moved to a nearby building, Wihan Yot, shaped like a Greek cross and decorated with Chinese porcelain.

Wizerunek Nak Buddy został przeniesiony do pobliskiego budynku Wihan Yot, w kształcie greckiego krzyża i ozdobionego chińską porcelaną.

The last building in this area of the temple grounds is the Ho Phra Monthien Tham (auxiliary library), where many Buddhist scriptures are hold.

Ostatnim budynkiem na tym obszarze świątyni jest Ho Phra Monthien Tham (biblioteka pomocnicza), w której przechowywanych jest wiele buddyjskich pism świętych.

Two golden Phra Suvarna Chedi are situated to the east of the upper terrace, flanking the steps leading up to the Pantheon. They were built by Rama I to commemorate his father Thongdi and his mother Daoreung. Both chedi have a marble octagonal base 8.5 meters (28 ft) wide and topped with a golden, square-based stupa with triple indented corners 16 metres (52 ft) in height. The top spire is decorated in nine levels of layered lotus bud motifs. The structures are covered in copper sheets painted over with lacquer and gilded in gold leaf. Around the base of the chedi, there are figures from Ramakien story - four monkeys and sixteen giants around the sides. 

Dwie złote Phra Suvarna Chedi znajdują się na wschód od górnego tarasu, flankując schody prowadzące do Panteonu. Zostały one zbudowane przez Ramę I dla upamiętnienia jego ojca Thongdiego i jego matki Daoreung. Obie chedi mają marmurową ośmiokątną podstawę o szerokości 8,5 metra i są zwieńczone złotą stupą na planie kwadratu z potrójnie wciętymi narożnikami o wysokości 16 metrów. Górna iglica jest ozdobiona dziewięcioma poziomami warstwowo ułożonych pączków lotosu. Stupa pokryta jest miedzią pomalowaną lakierem i nałożonymi płatkami złota. Wokół podstawy chedi znajdują się postacie z historii Ramakien - cztery małpy i szesnaście olbrzymów dookoła każdej z nich.

The row of eight prang, formally known as Phra Atsda Maha Chedi on the edge of the temple complex was built by Rama I and later covered in intricately coloured porcelain by Rama III. Each spire has an octagonal base with some decorations made of plaster. Each prang has four doorways with figures of golden standing devas on each side, above them are a band of supporting yaksha  - giants  from Ramakien story. 

Rząd ośmiu prang, formalnie zwanych Phra Atsda Maha Chedi, na skraju kompleksu świątynnego został zbudowany przez Ramę I, a później pokryty misternie kolorową porcelaną przez Ramę III. Każda iglica ma ośmiokątną podstawę z dekoracjami wykonanymi z gipsu. Każdy prang ma cztery wejścia z postaciami złotych stojących dewów po każdej stronie, a nad nimi jest grupa yaksha - gigantów z Ramakien.

A Panom Mak sculpture, representing traditional offerings made of banana leaves and flowers, can be seen around the temple grounds.

Na terenie świątyni niejednokrotnie można zobaczyć rzeźbę Panom Mak, przedstawiającą tradycyjne ofiary złożone z liści bananowca i kwiatów.

A short video with the highlights of the temple

Krótki material filmowy ze świątyni